ما که مسیر نجف کربلا را میریم وقتی می رسیم کربلا واقعا یک قدم دیگر برایمان سخت است اما عاشقانی که برخی ۵۰۰ کیلومتر، برخی ۳۰۰ کیلومتر و کمتر و بیشتر می آیند و ناز و عشوه های ما را هم ندارند را باید ببینید تا احساس کوچکی کنید. آن پسر بچه ای که از بصره آمده است آن هم با سرعتی چند برابر سرعت ما و حتی آن پیرمردی قمی که از قم پیاده آمده است.
کنار قدم های جابر/سوی نینوا رهسپاریم
ستون های این جاده را ما/ به شوق حرم می شماریم
شبیه رباب و سکینه/برای حرم بیقراریم
ازین سردی و سختی راه/به شوق تو باکی نداریم
فدایی زینب/هوادار عشقیم
اگرکه خدا خواست/بزودی دمشقیم
لبیک یابن الحیدر
قَطَعنا الیک الصَّحاری/الا یا امیر الفرات
أضِفنا فانّا ضیوفک/اضِف هؤلاء المُشاة
نَسیرُ الیک نهاراً/و نَحلُمْ بک فی اللیالی
نَعُدُّ الخُطى و العلامات/و نبکیک حتى الوصال
نسیل کَنهرٍ/یا بحر المَعالی
بصَخرٍ و سدٍّ/اَبد لانُبالی
لبیک یابن الحیدر
وُلِدنا على حبّ حیدر/ إذن لانخاف المَخاطِر
و نَفدیک بالقلب و الروح/ و لیس فقط بالحناجر
و الحمدلله صِرنا/ بلطفک شعباً أبیّا
سنمشی الى القدسِ یوماً/ مع المسلمین سَویّا
سلامٌ على الشام/ کَرَمزِ الصُّمود
و قدس و بحرین/ اسیرِ القیود
لبیک یابن الحیدر
